ارتفاع سنج ابزاری برای مشخص کردن ارتفاع هواپیماها است, و به این ترتیب عمل میکند که فشار هوای ساکن را اندازه می گیرد. ارتفاع سنج مطابق با یک فشار جوی (هوایی) استاندارد بین المللی و درجه حرارت

نمونه مدرج شده است.چگالی هوا یک تاثیر مهم بر کارایی تیک آف هواپیماها دارد و چگالی هوا معادل را میتوان از فشار موجود و دمای هوای فرودگاه مشخص کرد.
در توضیحات زیر هر یک از این اصطلاحات را بطور جداگانه و کامل بررسی نماییم:

1- QFE : اگر خلبانی مبنای سطح مقایسه ارتفاع سنج خود را بر اساس QFE تنظیم نماید, ارتفاع سنج (Altimeter or Altitude) , ارتفاع هواپیمای او را از سطح باند فرودگاه مقصد محاسبه خواهد نمود.
اما این عمل چگونه انجام میشود ؟
برای این منظور خلبان باید ابتدا فشار فرودگاه مقصد را در زمان محلی از واحد هواشناسی برج مراقبت درخواست نماید و به عنوان مثال آنها نیز عدد 29.90 را به خلبان اعلام میکنند. حال خلبان باید این عدد را در دریچه Kollsman (سمت راست) ارتفاع سنج Set نماید. این عمل توسط یک پیچ که در کنار Altimeter قرار دارد انجام میشود. حال پس از انجام این عمل, ارتفاع سنج مبنای محاسباتی خود را بر اساس فشار سطح فرودگاه Set شده در نظر میگیرد.
2- QNE : این سطح مبنا به Standard Pressure نیز معروف میباشد و در صورت Set شدن ارتفاع را با توجه به فشار استاندارد هوا محاسبه مینماید که مقدار آن نیز طبق محاسبات سازمان FAA, در شرایط نرمال و معمول در حدود : 76 سانتی متر جیوه - 92/29 اینچ جیوه و 1013 میلی بار تعیین شده است. به این سطح پروازی Flight Level میگویند که عمدتا" اکثر پروازهای مسافربری به دلیل مبنا بودن مقدار این سطح, از آن برای گزارش استفاده میکنند.
3- QNH : این سطح مبنا نیز در صورت Set شدن بر روی Altimetr ارتفاع هواپیما را از سطح دریا (Mean Sea Level (MSL و با توجه به فشار هوای پیرامون هواپیما محاسبه مینماید. بخش اعظمی از ارتفاع پرواز در مراحل Straight & Cruise Level به دلیل سنجش حقیقی ارتفاع از سطح دریا به این روش محاسبه میگردند.